เรื่องยุ่งๆของพี่ชาย & น้องสาว จริงแบบไม่มีอิงนิยาย

~~เอ้าใครมีพี่ชายก็ขอให้ยกมือขึ้น~

เอาละ!และแล้ววันที่มีเวลาว่างมานั่งผลาญเวลาเล่นก็มาถึง วันนี้ข้าน้อยจะมาเล่าเรื่องจริงที่ไม่มีอิงนิยาย (อาจจะมีการอิงคำโม้ๆของผู้เขียนเสียหน่อย แต่ก็พอให้อภัยไหว) ท่านผู้อ่านเคยเชื่อเรื่องพี่ชายกับน้องสาวไหมค่ะ พี่ชายที่มักจะดูแลน้องสาว คอยป้องกันภัยออกไปให้ห่างๆตัวเธอ วันนี้ข้าน้อยจะมาตีแผ่ความจริงที่อาจจะลบภาพพจน์อันดีนี้ไป! ดังนั้น

คำเตือน : หากไม่อยากให้ภาพพจน์ในใจของคุณผู้อ่านเสียไปกรุณาอย่าอ่านนะจะ

(เปิดม่าน) : น้องสาวและพี่ชายในตอนเช้า........

เช้าวันที่อากาศสุดแสนจะสดใส ตันหยง(น้องสาวคนเล็ก) กำลังนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มและกำลังฝันถึงเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอจากเหล่าผีชีวะ(คาดว่าจะเรียนวิชาชีววิทยามากเกินไป!) อย่างมีความสุขมากๆ

ในฝัน..... (ที่งงๆระหว่างผีชีวะกับนิทานโรแมนติก)

หยง : เจ้าชายเพค่ะ ช่วยหม่อมฉันด้วย คนเหล่านี้ได้ติดเชื้อไวรัสทีกันไปหมดแล้ว (เอ่อสงสัยจะอินกับหนังมากไปเรื่องอะไรคงไม่ต้องบอก)

เจ้าชายที่มองข้างซ้ายก็ติ๊ก มองข้างขวาก็แบรด พิตต์ ฯลฯ เอาเป็นว่าหล่อมาก (ขี้เกียจบรรยาย)

เจ้าชาย : ไม่เป็นไรแล้วสาวน้อยเดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้า......และพล่ามต่อไป.....

หยง: เอ่อ เจ้าชายเพค่ะช่วยเอาฝ่าบาทออกไปไกลๆหม่อมฉันได้ไหมค่ะ เจ้าชายค่ะ...และหลังจากที่หยงโคตรจะรำคาญกับฝ่าพระบาทที่เขี่ยแรงขึ้นเรื่อยๆ คำที่อ่อนหวานเริ่มกลายเป็น... เฮ้ยเมื่อไรจะเลิกใช้...อีน..(แปลว่าเท้า ที่ไม่ค่อยจะสุภาพ)เขี่ยสะทีฟะ~~ รำคาญ

ในโลกแห่งความจริง.... ขณะเวลา 6.30 ในตอนเช้า

ตั้ม(พี่ชายคนกลาง) กำลังใช้เท้าเขี่ยน้องสาวสุดที่รักอย่างแรง เนื่องด้วยมันจะ 7 โมงอยู่แล้ว คุณเธอยังไม่ลุกจากผ้าห่มเสียที

ตั้ม : โว้ย ไอ้หยง ตื่นสะทีสิฟะ จะเจ็ดโมงแล้ว (ยังคงใช้เท้าเขี่ยอยู่อย่างนั้น เห็นน้องเป็นตัวอะไรฟะเนี่ย) ตื่นเสะๆ

..........แต่ไม่มีทีท่าที่หยงจะตื่นแม้แต่น้อย.......... 6.45 น.

ไม่ตื่นใช่ไหม (น้ำเสียงรำคาญมาจากตั้ม )

หยง : ขออีกแปบนึงนะเฮียตั้ม.... หรือไม่ก็....หยงตื่นแล้วๆ(ทั้งๆที่ตายังปิดและหัวยังอยู่บนหมอน)

เสียงจากภายนอกเงียบไปสักพัก หยงกำลังจะเข้าสู่นิทรารมณ์อย่างสบายอารมณ์....

หยง : ทำไมมันเงียบแปลกๆฟะ(คิดทั้งๆที่ยังนอนอยู่...เทพจริงๆ)

--------ซ่า-------- โอ้จอร์จเฮียตั้มไปเอาน้ำใส่ขันมาราดถึงที่นอน

หยง : เฮ้ยไรกันฟะ เปียกหมดเลย (เห็นน้องเป็นตัวไรฟะ...เอาน้ำใส่ขันราดส้วมมาราดปลุกเนี่ย)

ตั้ม : ก็หยงไม่ตื่นนิ มันก็ต้องทำอย่างนี้ ...แล้วยิ้มอย่างภูมิใจมากที่สามารถลากคนที่ขี้เซาที่สุดในบ้านให้ลุกออกจากเตียงได้!

หยง : ย้าก....ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ง่วงก็ง่วงยังถูกเอาน้ำสาดอีก เจอลูกเตะไซส์คิกสะหน่อย...(แล้วก็กระโดดขาคู่ถีบเจ้าพี่ตัวดี) ดูดิเปียกหมดเลย ถ้าแม่มาเห็นทำไงเนี่ย

ตั้ม : เออว่ะ(อาจมีคำไม่สุภาพเพราะว่านี่คือผู้ชาย)

หยง : แล้วทำไมไม่คิดก่อนทำเล่า...จะบ้าตาย ช่างมันเถอะๆกี่โมงแล้วเนี่ย

ตั้ม : 7โมงแล้วโว้ย

หยง : เอองั้นไปแต่งตัวแล้ว...ไหนๆก็อาบน้ำไปแล้วนิ (ทำหน้าเซ็ง)

-------------------ในที่สุดพี่น้องสองคนต่างก็ไปร.ร.ทัน เฮ้อ! ตอนเช้าก็หมดไป------------

ส่วนผ้าปูที่นอนเนื่องจากกว่าจะมีคนมาเห็นมันก็แห้งแล้ว เลยรอดตัวปาย