หลังจากที่ข้าน้อยมีเวลาอ่านโน้ตและฝึกซ้อม 1คืน กับอีกครึ่งวัน ข้าน้อยก็รีบบึ่งกลับบ้านไปนั่งซ้อมอย่างเดียว
---เอ่อจนนิ้วเริ่มบวมและพูดได้คำเดียวว่าเจ็บฟะ!----
หลังจากนั้นข้าน้อยก็มานั่งทบทวนว่าทำไมต้องเล่นไวโอลินด้วยฟะ ทำไมไม่เลือกพวกเปียโน แล้วทำไมต้องมานั่งซ้อมดึกๆดื่นๆด้วยเนี่ย มันไม่ใช่สันดานของข้าน้อยเลยสักกะติ๊ดดดดดดดดด.
---และแล้ววันคอนเสิร์ตก็มาถึง---
ข้าพเจ้าเดินถือไวโอลินเข้ามาในห้องด้วยความมั่นใจ เพื่อนๆต้องชมที่เราทุ่มเทขนาดนี้ (ในใจหัวเราะอยู่)
แต่คำแรกหลังจากที่เดินเข้ามา คำแรกที่เพื่อนถาม มันถามข้าน้อยกันว่า เฮ้ยแกเล่นไวโอลินเป็นด้วยเหรอวะ ในใจคงคิดว่าหน้าอย่าง.อึม.(ขอเซ็นเซอร์)เนี่ยนะ
----ย้ากกกกกกกกกกกกก ขึ้นเลยอย่างนี้ขึ้น----
แต่ด้วยความที่เอ่อ...คุณหญิงแม่สั่งสอนมาดีนะค่ะ ข้อน้อยเลยได้แต่พูดในใจ ว่า ฝากไว้ก่อนเหอะ อย่าให้ถึงทีชั้นละกัน ชิ
และแล้วพวกเราก็ได้เล่นคอนเสิร์ต และผ่านไปได้ด้วยดี โดยไม่มีคนได้ยินข้าน้อยสีไวโอลินเลย เพราะเสียงของคนทั้งห้องที่ดังจนกลบไวโอลินตัวเดียว เฮ้อ จะซ้อมมาทำไมฟะเนี่ย
~~สุดท้าย ในใจบางคนคงคิดว่า เอาไวโอลินมาทำไมฟะ ไม่เห็นได้ยิน แต่ข้าน้อยก็มีความสุขและดีใจที่มีส่วนร่วมกับงานนี้มาก~~
จบข่าววววว กชวรรณ รายงาน
2 ความคิดเห็น:
เค้าว่าหยงเล่นเพราะดี
เปลี่ยนลุคไปเลย พอแกเล่นไวโอลินนะ
สุดยอดดดด แกเล่นเป็น มันแบบว่า ไม่น่าเชื่อ
(อ้าว -*-)
55 แกทำให้คอนเสิร์ตดูคลาสสิกขึ้นมากเลยหล่ะ
เกิดมาไม่เคยนึกว่าคนอย่างตันหยงจะเล่นอะไรอย่างไวโอลินเป็น
(ดูเป็นคุณนายขึ้นเยอะ) 5555
แล้วก็ทำบล้อกซะขาวเชียวนะ... 55+
ป.ล. อยาก กิน ข้าวมันไก่ FREEEEE 555+
แสดงความคิดเห็น